Η συχνότερη συγγενή διαταραχή στην παιδική ηλικία είναι η βαρηκοΐα. Περίπου το 1,9% των παιδιών έχουν προβλήματα ακοής και μόνιμη απώλεια ακοής παρατηρείται σε περισσότερα από 1 στα 1000 παιδιά που εξετάζονται για απώλεια ακοής ανεξάρτητα από το αν έχουν συμπτώματα ή όχι. Η βαρηκοία είναι ελαφρώς συχνότερη μεταξύ των αγοριών. Η μη αναγνώριση και η θεραπεία της βλάβης μπορεί να βλάψει σοβαρά την ικανότητα του παιδιού να μιλάει και να κατανοεί την γλώσσα. Η βλάβη αυτή μπορεί να οδηγήσει σε αποτυχίες στο σχολείο, κοινωνική απομόνωση και συναισθηματικές δυσκολίες. Οι γονείς υπάρχει περίπτωση να υποψιάζονται την σοβαρή μείωση της ακοής του παιδιού τους αν το παιδί δεν ανταποκρίνεται στους ήχους ή δυσκολεύεται να μιλήσει ή να καθυστερεί στην ομιλία του.
Η μειωμένη ακοή μπορεί να οδηγήσει σε συμπεριφορά που παρερμηνεύεται από τους γονείς και τους γιατρούς όπως σε περιπτώσεις όπου τα παιδιά αγνοούν τους ανθρώπους που τους μιλάνε αλλά όχι συνεχώς ή όταν τα παιδιά είναι σε θέση να ακούσουν καλά στο σπίτι αλλά όχι στο σχολείο επειδή η ήπια ή μέτρια βαρηκοία μπορεί να προκαλέσει προβλήματα μόνο εν μέσω του θορύβου όπως είναι της τάξης. Γενικά αν τα παιδιά αναπτύσσονται καλά σε ένα περιβάλλον αλλά έχουν εμφανείς κοινωνικές, συμπεριφορικές, γλωσσικές ή μαθησιακές δυσκολίες σε διαφορετικό περιβάλλον θα πρέπει να εξετάζονται για την ακοή τους.
Διάγνωση της βαρηκοΐας
Επειδή η ακοή παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη ενός παιδιού, πολλοί γιατροί συστήνουν όλα τα νεογέννητα να εξεταστούν για την ύπαρξη βαρηκοΐας μέχρι την ηλικία των 3 μηνών. Αυτές οι εξετάσεις είναι η εξέταση των ωτοακουστικών εκπομπών και η μέτρηση των ηλεκτρικών σημάτων από τον εγκέφαλο ως ανταπόκριση στους ήχους. Όταν οι γιατροί υποψιάζονται γενετική ανωμαλία μπορούν να υποβάλλουν το παιδί σε γενετική εξέταση. Στα μεγαλύτερα παιδιά χρησιμοποιούνται διάφορες τεχνικές για την διάγνωση της ακοής.
- Εφαρμόζωντας μια σειρά ερωτήσεων για τον εντοπισμό καθυστερημένης ανάπτυξης ενός παιδιού ή για την αξιολόγηση της ανησυχίας ενός γονέα για την ανάπτυξη του παιδιού ως προς τον λόγο και την ομιλία του.
- Εξετάζοντας τα αυτιά του παιδιού για ύπαρξη ανωμαλιών
- Σε παιδιά ηλικίας 6 μηνών εώς 2 ετών δοκιμάζοντας την ανταπόκριση τους σε διάφορους ήχους.
- Εξετάζοντας την ανταπόκριση του τυμπάνου σε μια σειρά απο συχνότητες ήχου (τυμπανομετρία) με την οποία μπορεί να αποδειχθεί αν υπάρχει υγρό στο μέσο αυτί.
- Μετά την ηλικία των 2 ετών ζητείται απο τα παιδιά να ακολουθήσουν απλές εντολές οι οποίες αναδυκνείουν αν ακούνε ή καταλαβαίνουν την ομιλία
- Οι εξετάσεις απεικόνισης πραγματοποιούνται συχνά για το προσδιορισμό της αιτίας της απώλειας ακοής και την πρόγνωση της. Η μαγνητική τομογραφία γίνεται στα περισσότερα παιδιά και σε περίπτωση υποψίας οστικών ανωμαλιών εφαρμόζεται και αξονική.
Αντιμετώπιση προβλήματος
Η αντιμετώπιση αναστρέψιμων αιτιών απώλειας ακοής μπορεί να αποκαταστήσει την ακοή σε ορισμένες περιπτώσεις. Για παράδειγμα οι λοιμώξεις του αυτιού μπορούν να αντιμετωπισθούν με αντιβιοτικά ή χειρουργικές επεμβάσεις.
Τις περισσότερες όμως φορές η αιτία της απώλειας ακοής ενός παιδιού δεν μπορεί να αντιστραφεί και η θεραπεία περιλαμβάνει τη χρήση ακουστικού βοηθήματος για την αντιστάθμιση της βλάβης όσο το δυνατόν περισσότερο. Ακουστικά βοηθήματα είναι διαθέσιμα για βρέφη καθώς και μεγαλύτερα παιδιά. Εάν η απώλεια ακοής είναι ήπια ή μέτρια ή επηρεάζει μόνο ένα αυτί μπορούν να χρησιμοποιηθούν ακουστικά. Τα παιδιά που έχουν προβλήματα ακοής μόνο σε ένα αυτί μπορούν να βοηθηθούν χρησιμοποιώντας ένα ακουστικό FM που μεταδίδει τη φωνή στο ακουστικό βοήθημα επιτυγχάνοντας την ορθή ακοή.
Τα κοχλιακά εμφυτεύματα (χειρουργικό εμφύτευμα που στέλνει ηλεκτρικά σήματα απευθείας στο ακουστικό νεύρο ως ανταπόκριση στους ήχους) μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε παιδιά των οποίων η απώλεια ακοής είναι αρκετά σοβαρή ώστε να μην μπορεί να αντιμετωπιστεί με ακουστικά βοηθήματα. Τα παιδιά μπορεί επίσης να χρειαστούν ως θεραπεία την υποστήριξη τους ως προς την γλώσσα όπως η διδασκαλία μιας οπτικής γλώσσας την γνωστής νοηματικής.
